কৰ্তব্যনিষ্ঠা

তুমি যি কামকে কৰা তাত মন-প্ৰাণ সমৰ্পণ কৰি কৰিবা৷ তাৰ উন্নতিৰ নিমিত্তে দিনে-ৰাতিয়ে চিন্তা কৰিবা, তেনেহ’লে নিশ্চয় তুমি কৃতকাৰ্য হ’বা৷ মাকে যেনেকৈ ল’ৰা তোলে, তুমি সেইদৰে তোমাৰ ব্যৱসায় তুলিব লাগিব, নতুবা সি বেয়া হ’ব৷ যেতিয়া যি কৰিব লাগে সেইটো কৰি যাবা, পেলাই নথ’বা৷ নিজৰ স্বাৰ্থ নিজে দেখিলেহে সি ৰক্ষা পৰিব; লোকে দেখিলে সি কেতিয়াও তুমি নিজে দেখাৰ নিচিনা নহয়৷ বনৰীয়া বোন্দাই পহু মাৰি নিদিয়ে বুলি আমাৰ বুঢ়ালোকে কয়৷ সকলো কামৰ ভিতৰত প্ৰৱেশ কৰিবা৷ তোমাৰ কামৰ বিষয়ে সকলো তন্ন-তন্নকৈ জানি ল’বা৷ লোকৰ ওপৰত সম্পূৰ্ণ নিৰ্ভৰ নকৰিবা৷ প্ৰশ্ন কৰিবা জানিবলৈ আৰু শিকিবলৈ, যাক প্ৰশ্ন কৰা তাক ঠগাবলৈ বা জব্দ কৰিবলৈ নহয়৷ পিছৰষাৰত কোৱা বাটে প্ৰশ্ন কৰিলে তাৰে তোমাৰ উপকাৰৰ কোনো কথা কাৰো পৰা উলিয়াব নোৱৰা, বৰং তেওঁ তোমাৰ মতলব বুজি লৈ তোমাৰ উদ্দেশ্য বিফল কৰি দিব; কাৰণ আত্মৰক্ষাৰ অৰ্থে যত্ন কৰা সকলোৰে স্বভাৱ৷