এদিন মোল্লা নাছিৰুদ্দিন কিছু কামৰ বাবে বজাৰলৈ গৈছিল। তাৰ পিছত হঠাতে এজন অজ্ঞাত ব্যক্তি তেওঁৰ সন্মুখলৈ আহে আৰু তেওঁক চৰ মাৰে। মোল্লাই বুজিয়েই নাপালে কোনে তেওঁক চৰ মাৰিলে আৰু কিয়। চৰ মাৰি, অজ্ঞাত ব্যক্তিজনে হাতযোৰ কৰি তেওঁৰ ওচৰত ক্ষমা বিচাৰিলে। তেওঁ ক’লে, “মোল্লাজী, মোক ক্ষমা কৰক। মই অন্য এজনকহে চৰ মাৰিব বিচাৰিছিলো, কিন্তু ভুলবশতঃ আপোনাক চৰ মাৰিলো।”
মোল্লাই অজ্ঞাত ব্যক্তিজনৰ কথা বিশ্বাস কৰিব নোৱাৰিলে। তেওঁ অচিনাকি ব্যক্তিজনক ন্যায়ৰ বাবে একেখন বজাৰতে থকা কাজীৰ ওচৰলৈ লৈ গ’ল। মোল্লাই কাজীক গোটেই ঘটনাটো বিতংকৈ ক’লে। একে সময়তে, কাজী আৰু অজ্ঞাত ব্যক্তিজনৰ মাজত কিছু কথা হৈছিল। সেই কথাবোৰ শুনি নছিৰুদ্দিনে অনুভৱ কৰিলে যে তেওঁলোক দুয়োজনে ইজনে সিজনক আগতীয়াকৈ চিনি পায়। তথাপিও মোল্লাই কাজীক ন্যায় বিচাৰ কৰিবলৈ ক’লে।
তেতিয়া কাজীয়ে অচিনাকি ব্যক্তিজনক সুধিলে, “মোল্লাই যি কৈছে সেয়া সঁচা নেকি? অজ্ঞাত ব্যক্তিজনে কাজীক ক’লে যে তেওঁ দুৰ্ঘটনাক্ৰমে মোল্লাক আন কোনোবা বুলি ভাবিহে চৰ মাৰিছিল। এই কথা শুনি কাজীয়ে লগে লগে ৰায় দিলে যে মোল্লাক চৰ মৰাৰ বাবে আপুনি জৰিমনা পৰিশোধ কৰিব লাগিব। কাজীয়ে জৰিমনা পৰিমাণটো ১ টকা নিৰ্ধাৰণ কৰিলে।
মোল্লা এই সিদ্ধান্তত সুখী ন’হল। তেতিয়া কাজীয়ে চৰ মৰা ব্যক্তিজনক ক’লে যে যদি এতিয়া আপোনাৰ হাতত টকা নাই, আপুনি বাহিৰলৈ গৈ টকা উপাৰ্জন কৰিব পাৰে। যেতিয়া টকা সংগ্ৰহ হয়, তেতিয়া টকা মোল্লাক দি দিব। এই কথা শুনি মোল্লা নিশ্চিত হ’ল যে দুয়ো একেলগ হৈছে, কিন্তু মোল্লাই একো কৰিব নোৱাৰিলে। তেওঁ সিদ্ধান্তটো শুনিলে আৰু তাৰ পৰা গুচি গ’ল।
বহুদিনৰ পাছতো চৰ মৰা মানুহজন ঘূৰি নাহিল। এতিয়া মোল্লাই ভাবিলে যে তেওঁ আৰু ঘূৰি নাহে। এয়া সকলো কাজী আৰু সেই মানুহজনৰ কৌশল আছিল। তেতিয়াই মোল্লাই কাজীক এটা শিক্ষা দিয়াৰ সিদ্ধান্ত ল’লে।
মোল্লা লগে লগে কাজীৰ কাষ চাপিল। কাজীক তাত দেখিয়েই, নাছিৰুদ্দিনে সুধিলে, “কাজী চাহেব, এজন অজ্ঞাত ব্যক্তিক চৰ মাৰিবলৈ মাত্ৰ এটকা জৰিমনা দিয়াটো উচিত নেকি?” কাজীয়ে লগে লগে উত্তৰ দিয়ে, “হয়, এক টকাৰ জৰিমনা এটা চৰৰ বাবে যথেষ্ট।”
কাজীৰ উত্তৰ শুনিয়েই মোল্লাই তেওঁক প্ৰচণ্ড জোৰেৰে এটা চৰ মাৰিলে। হঠাতে চৰ পৰাৰ বাবে কাজী আচৰিত হ’ল। মোল্লা নাছিৰুদ্দিনে ক’লে, “কাজী চাহেব, যেতিয়াই মোক চৰ মৰা সেই অজ্ঞাত ব্যক্তিজন ঘূৰি আহে, তেতিয়াই তেওঁৰ ওপৰত লগোৱা এক টকাৰ জৰিমনাটো আপুনি লৈ ল’ব। এইখিনি কৈয়েই মোল্লা তাৰ পৰা গুচি গ’ল।
কাহিনীটোৰ পৰা শিকা:
কেতিয়াও কাৰো লগত ছল বা প্ৰতাৰণা কৰিব নালাগে। যিয়ে আনৰ লগত যি কৰে তেওঁ একে ফল ভোগ কৰিবলগীয়া হয়।
