এসময়ৰ কথা, এজন ব্যৱসায়ী ৰজা কৃষ্ণদেৱ ৰয়ৰ ৰাজ্যলৈ দূৰৱৰ্তী দেশ ইৰাণৰ পৰা আহিল। মহাৰাজে ব্যৱসায়ীজনক অতিথি হিচাপে আদৰণি জনালে।
তেওঁ অতিথিৰ বাবে বিভিন্ন ধৰণৰ ব্যঞ্জন আৰু সুস্বাদু খাদ্য বনোৱাৰ আদেশ দিলে। লগতে আন বহুতো সুবিধাও আগবঢ়ালে। এদিন মহাৰাজৰ ৰান্ধনীয়ে ব্যৱসায়ী অতিথিৰ বাবে ৰসগোল্লা বনাইছিল। যেতিয়া ব্যৱসায়ীয়ে ৰসগোল্লা খালে, তেওঁ ইয়াক বহুত ভাল পালে। তেওঁ ৰাজপ্রাসাদৰ লোকসকলক ৰসগোল্লাৰ শিপাৰ বিষয়ে সুধিলে। ৰান্ধনীকে ধৰি প্ৰাসাদৰ বহুলোকে এই কথা শুনি আচৰিত হ’ল। মহাৰাজক ব্যৱসায়ীৰ প্ৰশ্নৰ বিষয়ে অৱগত কৰা হ’ল। তেতিয়া মহাৰাজে অলপো পলম নকৰাকৈ তেওঁৰ আটাইতকৈ বুদ্ধিমান মন্ত্ৰী তেনালীৰামক মাতিলে আৰু গোটেই কথাটো বৰ্ণনা কৰিলে।
মহাৰাজৰ কথা শুনি তেনালীৰামে লগে লগে ৰসগোল্লাৰ শিপা বিচাৰি উলিওৱাৰ প্ৰত্যাহ্বান স্বীকাৰ কৰিলে। তেওঁ মহাৰাজক, এটা বাটি আৰু এখন চুৰী বিচাৰিলে, লগতে এদিনৰ সময় বিচাৰিলে। তাৰ পিছত পিছদিনা, তেনালীৰামে মহাৰাজৰ ৰাজসভাত ৰসগোল্লাৰ শিপা বাটিত ভৰাই লৈ আনিলে। বাটিটো কাপোৰেৰে ঢাকি ৰখা হৈছিল। তেনালীৰামে সেই বাটিটো লৈ ব্যৱসায়ীৰ ওচৰলৈ গ’ল আৰু তেওঁক কাপোৰখন আঁতৰাবলৈ ক’লে। ব্যৱসায়ীয়ে বাটিৰ কাপোৰখন আঁতৰ কৰাৰ লগে লগে, তাত বহি থকা সকলোৱে আচৰিত হ’ল।
সেই বাটিটোত কুঁহিয়াৰৰ বহুতো টুকুৰা আছিল। মহাৰাজৰ সৈতে বাকী সকলেও আচৰিত হ’ল আৰু তেনালীৰামক সুধিলে এইটো কি? জ্ঞানী আৰু চতুৰ তেনালীৰামে নিজৰ উত্তৰত সকলোকে বুজালে যে যিকোনো মিঠাই চেনীৰ দ্বাৰা তৈয়াৰ কৰা হয় আৰু চেনী কুঁহিয়াৰৰ ৰসৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হয়। সেয়েহে, ৰসগোল্লাৰ মূল হৈছে কুঁহিয়াৰ। তেনালীৰামৰ কথাত সকলোৱে হাঁহিলে আৰু তেনালীৰামৰ সৈতে একমতো হ’ল।
কাহিনীটোৰ পৰা শিকক
যিকোনো প্ৰশ্ন বা পৰিস্থিতিত চিন্তিত নহৈ, ধৈৰ্য্যৰে বিষয়টোৰ গুৰিলৈ যাব লাগে। তেতিয়াহে তাৰ উত্তৰ বিচাৰি উলিয়াব লাগে।