বহু দিনৰ আগতে এটা হাতী ৰজা চন্দ্ৰসেনৰ অস্তাবলত বাস কৰিছিল। তাইৰ নাম আছিল মহিলামুখ। মহিলামুখ হাতীটো অতি বুদ্ধিমান, আজ্ঞাকাৰী আৰু দয়ালু আছিল। সেই ৰাজ্যৰ সকলো প্ৰজাই মহিলামুখক লৈ বহুত সুখী আছিল। ৰজাও মহিলামুখৰ বাবে বহুত গৌৰৱান্বিত আছিল।
কিছুদিনৰ পিছত কেইবাটাও চোৰে মহিলামুখৰ অস্তাবলৰ বাহিৰত ঘৰ সাজি থাকিবলৈ ল’লে। চোৰবোৰে গোটেই দিনটো লুণ্ঠন আৰু মাৰপিট কৰিছিল আৰু ৰাতি তেওঁলোকৰ বাসস্থানলৈ ঘূৰি আহি তেওঁলোকৰ সাহসিকতাৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰিছিল। চোৰবোৰে প্ৰায়ে পিছদিনা কাক আৰু কেনেকৈ ডকাইতি কৰিব এইবিষয়ে পৰিকল্পনা কৰিছিল। তেওঁলোকৰ কথাৰ পৰা উমান পোৱা গ’ল যে সেই সকলো চোৰ অতি বিপদজনক। মহিলামুখ হাতীটোৱে সেই চোৰবোৰৰ কথা প্ৰায়ে শুনিছিল।
কেইদিনমানৰ পিছত, চোৰৰ কথাৰ দ্বাৰা মহিলামুখ প্ৰভাৱিত হ’বলৈ ধৰিলে। মহিলামুখৰ অনুভৱ হ’বলৈ ধৰিলে যে আনৰ ওপৰত অত্যাচাৰ কৰাটোৱেই প্ৰকৃত বীৰত্ব। সেয়েহে, মহিলামুখে সিদ্ধান্ত ল’লে যে তায়ো এতিয়া চোৰৰ দৰে অত্যাচাৰ কৰিব। মহিলামুখে প্ৰথমে তাইৰ মাউতক আক্ৰমণ কৰিলে আৰু তাক গচকি মাৰি পেলালে।
ইমান ভাল হাতী এটাৰ এনে কাৰ্য্যই সকলোকে আচৰিত কৰি পেলালে। মহিলামুখক কোনোৱে নিয়ন্ত্ৰণত কৰিব পৰা নাছিল। ৰজাও হাতীটোৰ এনে ৰূপক লৈ চিন্তিত হবলৈ ধৰিলে। পিছত ৰজাই মহিলামুখৰ বাবে নতুন মাউত নিযুক্ত কৰিলে। নতুন মাউতকো মহিলামুখে আগৰদৰে হত্যা কৰিলে। এনেদৰে, হাতীটোৱে চাৰিটা মাউতক হত্যা কৰিলে।
মহিলামুখৰ এই আচৰণৰ আঁৰৰ কাৰণ কোনেও বুজি পোৱা নাছিল। যেতিয়া ৰজাই কোনো উপায় নাপালে, তেতিয়া তেওঁ মহিলামুখৰ চিকিৎসাৰ বাবে এজন বুদ্ধিমান বেজক নিযুক্ত কৰিলে। ৰজাই বেজক যিমান সম্ভৱ সোনকালে মহিলামুখৰ চিকিৎসা কৰিবলৈ আহ্বান জনালে যাতে তাই ৰাজ্যখনত আৰু অধিক ধ্বংস কৰিব নোৱাৰে।
বেজে ৰজাৰ কথাবোৰ গুৰুত্বসহকাৰে লৈ মহিলামুখৰ নিৰীক্ষণ আৰম্ভ কৰিলে। সোনকালেই বেজে গম পালে যে মহিলামুখৰ পৰিৱৰ্তন চোৰৰ বাবে হৈছে। বেজে ৰজাক মহিলামুখৰ আচৰণ সলনি হোৱাৰ কাৰণ বুজাই দিলে আৰু ৰজাক চোৰৰ ঘৰটোত নিৰন্তৰ সৎসঙ্গ আয়োজন কৰিবলৈ ক’লে যাতে মহিলামুখে আগৰ দৰে আচৰণ কৰে। ৰজাইয়ো সেয়াই কৰিলে। এতিয়া প্ৰতিদিনে অস্তাবলৰ বাহিৰত সৎসঙ্গৰ আয়োজন কৰা হ’ল। লাহে লাহে মহিলামুখৰ মগজুৰ অৱস্থা উন্নত হ’বলৈ ধৰিলে।
কেইদিনমানৰ ভিতৰতে হাতীটো আগৰ দৰে উদাৰ আৰু দয়ালু হৈ পৰিল। ৰজা চন্দ্ৰসেনো তেওঁৰ প্ৰিয় হাতীটো সুস্থ হোৱাত বহুত সুখী হৈছিল। চন্দ্ৰসেনে ৰাজসভাত বেজক প্ৰশংসা কৰিলে আৰু তেওঁক বহুতো উপহাৰ দিলে।
কাহিনীটোৰ পৰা নীতিশিক্ষা:
সংগৰ প্ৰভাৱ অতি দ্ৰুত আৰু গভীৰ। সেয়েহে, সদায় ভাল মানুহৰ সংগত থাকিব লাগে আৰু সকলোৰে সৈতে ভাল ব্যৱহাৰ কৰিব লাগে।
